بیایید بخشی از سفری باشیم که در مقصد آن بیماری را از غم و غصه رهایی می‌یابد. با اهدای پلاسما می‌توان به هزاران بیمار نادر زندگی دوباره دارد؛ بیمارانی که ممد حیات‌شان به داروهای وابسته هستند که از مشتقات پلاسما ساخته می‌شوند.
اهدای پلاسما عموما بی‌خطر و بدون عوارض جانبی است و سلامت فرد اهداکننده حتی پس از اهدای پلاسما توسط پزشکان و مسئولان مرکز کنترل می‌شود، پس بهتر است نگران عوارض جانبی نباشید و تنها به این موضوع فکر کنید با این کار خیر، به زندگی بسیاری از بیماران خاص امید می‌بخشید.
در همین حال رعایت برخی از نکات باعث می‌شود که پس از اهدای پلاسما شرایط جسمی بهتری داشته باشید و با عوارض کمتری روبه‌رو شوید:
بدن خود را دهیدراته نکنید
به این دلیل که 92 درصد پلاسمای بدن محلول است. اهدا کنندگان در طول این فرایند مایع بدن را از دست می دهند. پس قبل از اهدا، نوشیدنی‌های غیر گازدار کافی بنوشید. همچنین بهتر است پس از اهدا نیز حجم بالای از مایعات را بنوشید.
ناشتا نباشید
با شکم خالی پلاسما اهدا نکنید. خوردن یک غذای سبک و میان وعده از سرگیجه جلوگیری می کند.
واکنش سیترات
اگر هنگام اهدا احساس بی حالی دارید از پزشک بخواهید وضعیت سلامت شما را کنترل کند. در چنین شرایطی باید فرآیند را متوقف کرده تا بدن بتواند خود را با سطح سیترات وفق دهد.
استراحت کنید
بعد از اهدا مایع از دست رفته جبران خواهد شد. سعی کنید تا چند روز پس از اهدا از فعالیت های سنگین و ورزش سخت اجتناب کنید.
به مراکز معتبر بروید
پلاسما را در مراکز معتبر اهدا کنید که نسبت به بهداشت و پزشکان مطمئن باشید.
در انتها بهتر است بدانید که اهدای پلاسما زندگی عده‌ای را نجات می‌دهد. پلاسما در درمان بیماری‌هایی هم چون سرطان و آسیب‌های تروما مؤثر است. بر اساس گزارش سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA)، هر فرد می تواند هر دو روز یک بار، حداکثر دو بار در یک دوره هفت روزه، پلاسما اهدا کند.